Oysa her şey dün gece yağan yağmurla başlamıştı...
Ben tek başıma o yağmura rağmen yolun ıslanmamış tarafında yürürken oda karşından bana doğru geliyordu.Öyle bir geliyordu ki sanki her şeye meydan okurcasına,sanki yere her adımını attığında bir tokat atar gibi yavaş yavaş su birikintileriyle bir savaş halinde oda bana doğru ilerliyordu işte.
Derken karşılaştık sonunda işte tam karşımda duruyordu ben korkudan onun yüzüne bakmaya korkarken o cesurca bana bakıyor çekilsene lan yolumdan dercesine bakıyordu. Bir an evet bende kendimi toparladım ve kafamı kaldırdım aniden benden geldiğini bilmediğim bir ses 'merhaba' dedi ama ben demedim bunu aslında içimdeki o ses söylemişti ama bu sefer çok da sesli söylemişti. Oda cevap verdi derken biz o yağmurun altında birbirimize bakarak konuşmaya başladık bir yağmurun beni bu kadar anlamlı bir olaya tanık edeceği hiç aklıma gelmezdi. Evet o kimdi bende bilmiyorum ama belkide hiç unutulmayacak güzel bir anı oldu işte benim için....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder