Evcilleştirilememiş bir öfkeye sahibim.
Dindirilememiş bir acıya.
Beni öldükten sonra anlayacaksınız.
İyi bileceksiniz gömdükten sonra.
''Affetsin'' diye dua edeceksiniz.
Affetmesin.
Kendini, önce kendini!
Affedebilecek mi?
Ne de mutlu aile tablolarınız var öyle.
Masum doğan ve kalamayan çocuklarınızla.
Nasıl da sakin duruyorsunuz.
Ne kadar da kirli yürekleriniz.
Ama üstünüz tertemiz,
Hı?
Onarılamayından bir kırgınlık takıldı peşime.
Ben bunu çok iyi gizlerim.
İnkar da ederim, avaz avaz.
Okşamanıza katlanamam saçlarımı.